Ομελέτα με πατάτες τηγανιτές. Η “αγκαλιά”.
Κάποια φαγητά δεν θέλουν συστάσεις. Δεν θέλουν πολλά πολλά, δεν θέλουν καν συνταγή. Είναι πιο πολύ μια αίσθηση, μια ανάμνηση, ένα απαλό ταπ-ταπ στην πλάτη.
Αυτά και πολλά άλλα, είναι η ταπεινή ομελέτα με πατάτες τηγανιτές.
Μαζί.
Σα πιτούλα.
Σαν αγκαλιά.
Τίποτα το φαντασμαγορικό, κανένα ιδιαίτερο υλικό, κανένα ξεχωριστό μπαχαρικό: αυγά, πατάτες, ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι -κι επειδή την αγαπώ- μπόλικη φέτα από πάνω (που θα μπορούσε να πάει και μέσα στην ομελέτα).
Όλα αυτά μαζί σε ένα τηγάνι, φέρνουν αναμνήσεις μαμάς στους περισσότερους. Ή κάτι οικείο. Ή κάτι με θαλπωρή. Ή κάτι απλά νόστιμο.
Εμένα μου φέρνει την ανάμνηση του καλοκαιριού, παιδί Δημοτικού, να είμαι στην απέναντι αλάνα και να παίζω και όταν νύχτωνε ν’ ακούω το χαρακτηριστικό σφύριγμα της μητέρας μου από το μπαλκόνι -το “κάλεσμα” για επιστροφή στο σπίτι.
Βγαίνοντας από το ασανσέρ με έπιανε από την μύτη πρώτα η μυρωδιά της τηγανητής πράσινης πιπεριάς κέρατο. Ήταν ένα σύνηθες καλοκαιρινό συνοδευτικό μαζί με χωριάτικη σαλάτα και φυσικά την ομελέτα με τις πατάτες τηγανιτές.
Πλύσιμο χέρια και βούτα στο τραπέζι με τα πάντα.
Ξεγνοιασιά, σπιτικό, αγάπη, γονείς, θαλπωρή, ασφάλεια. Ό,τι θα έπρεπε να έχει κάθε παιδί.
Σας ευχαριστώ γονείς μου για όλα.
Και που είχαμε την τύχη να μπορούμε να έχουμε στο τραπέζι μας το υπέροχο αυτό πιάτο, ομελέτα με πατάτες.
Υλικά:
(για μια μερίδα)
-1 μεγάλη πατάτα ή δύο μικρές κομμένες σε στικς. Χοντρούτσικα ή όχι. Όπως σου αρέσουν.
-3 αυγά. Άμα θες και 4.
-Μπόλικο ελαιόλαδο. Να καλύπτει σχεδόν τις πατάτες. Άμα θες και ηλιέλαιο καλώς. Εγώ όχι.
-Αλάτι, πιπέρι
-Φέτα χοντροσπασμένη με τα χέρια.
Εκτέλεση:
- Βάλε τις κομμένες σε πατάτες σε ένα σουρωτήρι και αλάτισέ τες καλά. Ανακάτεψε και άστες στην άκρη.
- Βάλε το τηγάνι να κάψει με το ελαιόλαδο. Όταν ζεσταθεί πολύ καλά, ρίχνεις προσεχτικά τις πατάτες μέσα. Με αγάπη και στοργή. Σιγά σιγά από την άκρη του τηγανιού, αν θες με μια κουτάλα που σχεδόν θα βουτάει μαζί με τις πατάτες στο λάδι. Για να μην καταντήσεις κι εσύ να είσαι με ολόσωμες φόρμες και μάσκες προστασίας όπως βλέπουμε σε κάτι κωμικά βιντεάκια στο ιντερνέ.
- Αν θες και έχεις φριτέζα κάντες εκεί. Θες ηλιέλαιο; Κομπλέ. Θες air fryer; Κανένα θέμα. Γενικά, τηγάνισε τις πατάτες σου όπως θες και αγαπάς.
- Αν τις κάνεις όμως στο τηγάνι, τις γυρίζεις κι από την άλλη πλευρά τούμπα.
- Βγάλε τις πατάτες σου σε ένα πιάτο. Βγάλε και όλο το λάδι σου από το τηγάνι. Εγώ κρατάω το λάδι σε ένα μεγάλο μπρίκι, με προσοχή λέμε. Δες tip πιο κάτω για την ανακύκλωση του λαδιού σου*
- Χαμηλώνω τη φωτιά πολύ -στο 2 αν έχεις μέχρι το 9 ή στη μικρότερη θερμοκρασία που έχει το μάτι σου- και ξαναβάλε το άδειο τηγάνι επάνω.
- Χτύπα τα αυγά σου με αλάτι και πιπέρι. Αν έχεις και δυο στάλες γάλα, ρίξτες κι αυτές, αφρατεύει λίγο παραπάνω το μείγμα.
- Ρίχνεις τις πατάτες σου μέσα στο τηγάνι και τις απλώνεις να πάνε παντού. Μέσα και τα χτυπημένα αυγά. Το ρευστό αυγό να πάει παντού.
- Ξεκολλάς το ψημένο αυγό από την περίμετρο του τηγανιού αφήνοντας ίσως λίγο ακόμα ωμό αυγό να μπει από κάτω. Με το που έχει σταθεροποιηθεί το αυγό -κι ας είναι μελάτο από πάνω, κάνε την τανζανιά: Με ένα μεγάλο καπάκι ή πιάτο ή πιατέλα ή κάτι τέλοσπάντων λίγο μεγαλύτερο από το τηγάνι, καπάκωσέ το και αναποδογύρισε την ομελέτα. Ξανακύλισέ την με αγάπη μέσα στο τηγάνι, κλείσε εντελώς το μάτι και άστην για 30 δευτερόλεπτα, το πολύ 1 λεπτό. Δεν τη θέλουμε ξερογκαγκανιασμένη αλλά φλάφι, βελούδο, απαλή -άλλοι τη θέλουν και ζουμερή.
- Κι εδώ να σημειώσουμε ότι εγώ για την τούμπα της ομελέτας χρησιμοποιώ ένα φανταστικό γκατζετάκι που μου είχε φέρει η μαμά μου που είναι αποκλειστικά γι’ αυτή τη χρήση! Ναι κυρίες και κύριοι, είναι ένα στρογγυλό πράγμα με ένα εξόγκωμα στο κέντρο για να το κρατάς όταν κάνεις το κόλπο. Φανταστικό;
- Πίσω στο πρόγραμμά μας, και λέω τούτο: Σερβίρεις απευθείας σε πιάτο, “λούζεις” με χοντροκομμένη φέτα, έξτρα πιπέρι αν θέλεις και μια “τσιμέντο” μπύρα παραδίπλα. Φανταστικά της πάει βεβαίως και η χωριάτικη. Τσίαρς.
*Tip: ελπίζω να ξέρεις ότι και τα χρησιμοποιημένα οικιακά λάδια ρυπαίνουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Αν δεν το ξέρεις, ψάξτο λίγο εκεί έξω, θα διαβάσεις πολλά δυσάρεστα. Κάνω ό,τι μπορώ κι εγώ από την ταπεινή θέση μου σε αυτόν τον κόσμο και μαζεύω τα λάδια μου. Αφήνω να κρυώσει στο τηγάνι μου ή, όπως στην περίπτωση αυτής της συνταγής, το βάζω σε ένα μεγάλο μπρίκι και το αφήνω να κρυώσει. Το μεταφέρω σε ένα άδειο μπουκάλι λαδιού (ή ότι έχεις εσύ) και όταν γεμίσει, το αφήνω στους ειδικούς κάδους ή σε μαγαζιά κοντά μου που το συλλέγουν και το δίνουν για ανακύκλωση. Υπάρχουν διάφορες εταιρείες που μαζεύουν τα οικιακά αυτά έλαια και είναι σε όλες τις περιοχές της Αττικής τουλάχιστον, δεν το έχω ψάξει για εκτός. Για ό,τι θες, με ρωτάς ωστόσο 🙂