Η λεμονάδα η ροζ.
Κίτρινο το χρώμα του λεμονιού. Έτσι εποιήθη από τη φύση ετούτη. Παρεμβατικό ον ο άνθρωπος, θέλησα να του αλλάξω τα φώτα, εεε, το χρώμα. Ροζ, είπα, θα γίνεις, κι εγένετο το θέλημά μου. Ο άνθρωπος κάνει θαύματα εάν πραγματικά το θέλει. Είπα να ξεκινήσω από μικρά καθημερινά, όπως αυτή τη ροζ λεμονάδα, και να
Γράμμα στο κουνουπίδι που έγινε χούμους.
Αγαπητό κουνουπίδι, ή σε αγαπούν ή σε μισούν. Από την πρώτη στιγμή. Υπάρχουν και κάποιοι που δίνουν χρόνο στη σχέση σας και από αντιπάθεια και μίσος, σιγά σιγά, χρόνο με το χρόνο, μυρωδιά με τη μυρωδιά, η μια μπουκιά ακολουθεί την άλλη, μέχρι που "βρε, δεν είσαι τελικά και τόσο άσχημο, κάτσε
Η ζυμαρόπιτα που “χτυπάει” στις φλέβες μου.
Πίτα δε θα την έλεγα. Σουφλέ όχι. Ομελέτα, μπα. Ζυμαρόπιτα την βρήκα γραμμένη -σε περιοδικό σχεδόν 10 χρόνων παλιό- με καταγωγή την Ήπειρο. Φτιάχνοντάς την αποφάσισα ότι μοιάζει λίγο με όλα τα παραπάνω αφού φουσκώνει τερατωδώς σα σουφλέ γύρω γύρω, στο κέντρο ομοιάζει με ομελέτα κι όλα αυτά στο μοτίβο της πίτας. Βγάλε άκρη