Τα χρόνια περνάνε, φίλοι μου, τα μάγουλα πέφτουν, οι σακούλες κι η βλεφαρόπτωση έρχονται, το προγούλι απειλεί να κάνει το λαιμό άφαντο και το πατσοκοίλι θέλει να πάρει τη θέση του μαξιλαριού μου πάνω στο οποίο ακουμπάω το πιάτο μου όταν τρώω στο σαλόνι. Τι τα θες, είμαστε, τι είμαστε, τίποτα

2023. Άλλη μια στροφή γύρω από τον ήλιο. Εσύ τι τύπος είσαι; Βάζεις στόχους με το που αλλάζει η κάθε χρονιά; Παίρνεις αποφάσεις και κάνεις πρόγραμμα; Ή μήπως συμφωνείς κι εσύ με την Mrs Gourgourini (ακολούθησέ την και διάβασέ την εδώ, να δεις τι ωραία που τα λέει), όπως κι εγώ, ότι και

in english Με ανοιχτές τις αισθήσεις και πεσμένο το ζάχαρο, αυτό το απλό, δροσερό, γλυκόπικρο παιδικό ενθύμιο, μου έφερε το χαμόγελο στα χείλη σε κάθε μπουκιά. Που ήταν πολλές. Πάρα πολλές. Κι είπα να δώσω το μισό ταψί για να μη βάλω μασέλα από τώρα. Με αγάπη. Στη μαμά μου. Από το Cookbook, Μαθήματα Μαγειρικής Οικονομίας Α'