Η ζυμαρόπιτα που “χτυπάει” στις φλέβες μου.
Πίτα δε θα την έλεγα. Σουφλέ όχι. Ομελέτα, μπα. Ζυμαρόπιτα την βρήκα γραμμένη -σε περιοδικό σχεδόν 10 χρόνων παλιό- με καταγωγή την Ήπειρο. Φτιάχνοντάς την αποφάσισα ότι μοιάζει λίγο με όλα τα παραπάνω αφού φουσκώνει τερατωδώς σα σουφλέ γύρω γύρω, στο κέντρο ομοιάζει με ομελέτα κι όλα αυτά στο μοτίβο της πίτας. Βγάλε άκρη
Smartbox έκπληξη: πένες φούρνου και τυροκροκέτες.
Λατρεύω τους μεζέδες. Μου αρέσει η ποικιλία φαγητών στο τραπέζι μου, το τσιμπολόγημα, η ανάμειξη των γεύσεων. Μπορώ ώρες ατελείωτες να είμαι πάνω από ένα τραπέζι με μεζεδάκια, εναλλάσσοντας μπουκίτσες που τροφοδοτούν μπυροποσία ή κάποιο ωραίο κρασί. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι είμαι λιχούδα, ίσως πάλι να φταίει ότι τρώω απελπιστικά
Κολοκυθοσοκολατένιες μπάρες με μπαχαρικά.
Είναι και κάτι υλικά βρε παιδί μου, όπως η κολοκύθα, που εκτός από κανά δυό στάνταρντ συνταγές, δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε. Παλιότερα, την βλέπαμε σαν εξωτικό "φρούτο", δεν την πολυαγγίζαμε -κολοκύθα: αυτή η άγνωστη-, άντε καμιά πιτούλα ή σούπα. Όπως όλα, η κατάσταση άλλαξε. Μπαίνει φθινόπωρο και μαζί με