Τεμπελοτυρόπιτα
Μ' έναν ήλιο φουλ ανοιξιάτικο, με μια φύση να οργιάζει στο άλσος Συγγρού και μια μόνιμη, ακόρεστη όρεξη για ζωή και φαγητό, κάναμε αυτό το πικ νικ. Είναι τελικά κάτι που γουστάρω πολύ, είναι απελευθερωτικό, χαλαρωτικό, είναι χαρά και πολύ άργησα να το ξανακάνω -δες εδώ και το πικ νικ με
Η ζυμαρόπιτα που “χτυπάει” στις φλέβες μου.
Πίτα δε θα την έλεγα. Σουφλέ όχι. Ομελέτα, μπα. Ζυμαρόπιτα την βρήκα γραμμένη -σε περιοδικό σχεδόν 10 χρόνων παλιό- με καταγωγή την Ήπειρο. Φτιάχνοντάς την αποφάσισα ότι μοιάζει λίγο με όλα τα παραπάνω αφού φουσκώνει τερατωδώς σα σουφλέ γύρω γύρω, στο κέντρο ομοιάζει με ομελέτα κι όλα αυτά στο μοτίβο της πίτας. Βγάλε άκρη
Της Ουαλίας τα νόστιμα πιτάκια με το πράσο και την πατάτα.
in english soon Δεν ξέρω, αλλά να, αυτή η κουζίνα της Ουαλίας έχει κάτι το "ζεστό". Κάτι το "χουχουλιάρικο". Κι είναι ό,τι πρέπει για να ξεκινήσω και πάλι, μετά από ένα καλό διάστημα απόστασης από το προσωπικό μου κρησφύγετο εδώ, τις περιπέτειες τις μαγειρικές και των αισθήσεων. Που τόσο μου έχουν λείψει. Αφορμή