Κακά τα ψέμματα. Έχει ακόμα ζέστη. Κι ας μπήκε ο Σεπτέμβριος. Κι ας ρίχνει κάτι μπόρες. Η ζέστη αυτή με καταβάλλει. Είναι θαύμα πως γράφω αυτές τις γραμμές. Είναι θαύμα πως βρίσκω την ενέργεια να κάνω βασικές λειτουργίες του οργανισμού, πόσω μάλλον, να δουλεύω σε μια απαιτητική δουλειά με ζέστη -βλέπε

in english Πολύ μου αρέσει που η καλαματιανή μαμά της φίλης μου Κ. τα μπιφτέκια τα λέει χαϊδευτικά "μπιφτεκούλες". Είναι τρυφερό, γλυκό, σα να θέλει να τις χαϊδέψει και να τις φέρει απαλά στο στόμα της να μη τις πονέσει. Σα να να είναι ζωντανές και δε θέλει να τις πληγώσει, μικρές και

in english Ψάχνοντας να βρω την έννοια της λέξης μπουλέρι, δε βρήκα τίποτα μαγειρικό εκτός από ονόματα. Θα μείνω στην ουσία. Κι ουσία είναι μία. Εκτός του ότι δεν υπάρχει αθανασία, αυτό το φαγητό είναι χορταστικό, πεντανόστιμο, απλό και τόσο απαλυντικό για την ψυχούλα που νομίζω θα ενταχθεί στη μαγειρική μου ρουτίνα. Έτσι. Εμπλουτισμένο. Με