Τα χρόνια περνάνε, φίλοι μου, τα μάγουλα πέφτουν, οι σακούλες κι η βλεφαρόπτωση έρχονται, το προγούλι απειλεί να κάνει το λαιμό άφαντο και το πατσοκοίλι θέλει να πάρει τη θέση του μαξιλαριού μου πάνω στο οποίο ακουμπάω το πιάτο μου όταν τρώω στο σαλόνι. Τι τα θες, είμαστε, τι είμαστε, τίποτα

"Θες σάντουιτς με ζαμπόν, τυρί και φυστικοβούτυρο;", ρώτησε η φίλη μου Χριστοφίλη, πάνω από 20 χρόνια πριν (ναι, τόσα) και φυσικά εγώ, κοιλιόδουλη γαρ παιδιόθεν και περίεργη για το ξένο, άγνωστο, ιντριγκαδόρικο ονομαστικά αλλά και εν τέλει, ουσιαστικά συστατικό, ενέδωσα. Και καλά έκανα. Από τότε, το φυστικοβούτυρο το τιμώ συχνά, όχι μόνο