Είναι και κάτι υλικά βρε παιδί μου, όπως η κολοκύθα, που εκτός από κανά δυό στάνταρντ συνταγές, δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε. Παλιότερα, την βλέπαμε σαν εξωτικό "φρούτο", δεν την πολυαγγίζαμε -κολοκύθα: αυτή η άγνωστη-, άντε καμιά πιτούλα ή σούπα. Όπως όλα, η κατάσταση άλλαξε. Μπαίνει φθινόπωρο και μαζί με

Σοκολατάκια. Μου αρέσουν σκέτα, χωρίς κομματάκια μέσα, χωρίς ξηρούς καρπούς, απλή σοκολάτα, αρωματισμένη με διάφορα, με αλκοόλ, μπαχαρικά ή και όχι, αλλά πάντα σκέτα. Να λιώνουν στο στόμα. Αυτό κι έγινε. Με δύο ειδών σοκολάτας -κουβερτούρα (επέλεξε με όσο ποσοστό κακάο θες) και λευκή. Που μπήκε σε φορμάκια-καλουπάκια σιλικόνης της silikomart και έκανα

in english Λυσσάω για ξηρούς καρπούς. Ιδίως για τους καβουρδισμένους. Και πόσο μάλλον για αυτούς που καβουρδίζω μόνη μου και μετά -σα να μην έφταναν όλα τα άλλα- τους πετάω κι από πάνω διάφορα μπαχάρια και μυρωδικά. Άντε και μέλι στους μισούς. Άντε και πετιμέζι στους υπόλοιπους. Και πόσο μάλλον όταν αυτοί είναι