Η ζωή, το σύμπαν και τα πάντα με μια κρύα ντοματόσουπα. Gazpacho Andaluz.
Κακά τα ψέμματα. Έχει ακόμα ζέστη. Κι ας μπήκε ο Σεπτέμβριος. Κι ας ρίχνει κάτι μπόρες. Η ζέστη αυτή με καταβάλλει. Είναι θαύμα πως γράφω αυτές τις γραμμές. Είναι θαύμα πως βρίσκω την ενέργεια να κάνω βασικές λειτουργίες του οργανισμού, πόσω μάλλον, να δουλεύω σε μια απαιτητική δουλειά με ζέστη -βλέπε
Κολοκυθοανθοί γεμιστοί με πληγούρι και μανιτάρια.
Διαβάζοντας παλιά τεύχη περιοδικών που έχουν μείνει στη βιβλιοθήκη μου προς ξεφύλλισμα και φύλαγμα συνταγών που θα μου κάνουν κλικ, πέφτω πάνω σε αυτό το απόσπασμα -μαζί με μια υπέροχη πραγματικά συνέντευξη του ίδιου του Απίκιου στη στήλη του στο Gourmet Ελευθεροτυπίας. Το παραθέτω αυτούσιο. Πως το φαγητό συνδέεται με τις
Εις μνήμην των εορταστικών μπουφέδων. Μέρος ΙΙ. Και ένας τυχερός.
in english Αν κι οι μέρες οι γιορτινές πέρασαν, εγώ έχω ακόμη το δέντρο να στέκεται περήφανο στη γνωστή γωνία με τα λαμπάκια ν' αναβοσβήνουν. Όχι, όχι, δεν είναι ότι θέλω να παρατείνω το εορταστικόν κλίμα. Απλά βαριέμαι να ασχοληθώ. Αλλά μάλλον λίγα είναι ακόμα τα "ψωμιά" του. Σύντομα θα έρθει η