Το μαγεμένο δάσος με το χρυσό θησαυρό. Ή πως μερικές κρεμμυδοτηγανίτες με κάρι σε κάνουν να παραμιλάς.

in english

Η παρακάτω ιστορία ουδεμία σχέση έχει με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικούς χαρακτήρες και τοποθεσίες είναι τυχαία.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε καιρούς ταραγμένους και σκοτεινούς, τρεις γυναίκες και τρεις άντρες ξεκίνησαν για το κοντινότερο βουνό.

Σύννεφα στον ουρανό, κάλυπταν τις λιγοστές ακτίνες ήλιου που πάσχιζαν να βρουν διέξοδο. Όμως, υπήρχε μια γλυκιά ηρεμία στην ατμόσφαιρα που αν και συννεφιασμένη, ήταν κατάλληλη για αυτή την ξαφνική βόλτα.

Δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν, περνάνε σοκάκια και δρόμους, ώσπου φτάνουν στο δάσος.

Εκεί, ένα μαγικό τοπίο τους περιμένει.

Έλατα, κρίνα, μυρωδιές δροσερές και φρέσκες που κατρακυλάνε γάργαρες στα λαρύγγια τους, φτάνουν βαθειά στα πνευμόνια τους και διαπερνούν τη ραχοκοκκαλιά τους με κάθε εισπνοή, χαϊδεύοντας απαλά τα μάγουλά τους που έχουν κοκκινίσει από τη δροσιά.

Μετά από λίγη ώρα, φτάνουν στην είσοδο ενός μυστικού μονοπατιού.

Αποφασίζουν να το διασχίσουν.

Όλοι μαζί προχωρούν ενωμένοι  ώσπου μια φευγαλέα κίνηση τους τραβάει την προσοχή μέσα στις φυλλωσιές.

Ο πιο τολμηρός αποφασίζει να πάει να δει τι ήταν. Τον ακολουθούν κι υπόλοιποι.

Δε βλέπουν τίποτα. Κοιτάζουν γύρω τους. Κανείς.

Μόνο πανύψηλα δέντρα που τους έχουν περικυκλώσει! Ή αυτοί μπήκαν στον κύκλο τους χωρίς να το καταλάβουν;

Κοιτάζουν ψηλά και σχεδόν οι κορυφές των δέντρων συγκλίνουν όλες μαζί σε ένα σημείο αφήνοντας μόνο ένα μικρό κύκλο φωτός να πέφτει επάνω τους.

Ησυχία.

Ξαναμπαίνουν στο μονοπάτι τους κατηφορίζοντας προς ένα ξέφωτο με ένα παλιό εγκαταλελειμένο, περιφραγμένο σπίτι.

Κλειστά παράθυρα και πόρτες, οι κισσοί έχουν “πνίξει” τους τοίχους. Φαίνεται σα να μην έχει κατοικηθεί χρόνια τώρα.

Στο μπροστινό μέρος του μια μεγάλη γούρνα έχει στερέψει, ξεφτισμένη και σάπια.

Εκεί πρέπει να δροσίζονταν οι ένοικοι τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Ησυχία.

Συνεχίζουν την πορεία τους προσπερνώντας μια σειρά περίεργων σχημάτων, χρωμάτων και υφών δέντρα που μοιάζουν σα να κινούνται αλλά… όχι!

Με το που πέφτει επάνω τους ένα βλέμμα “παγώνουν”…

Το ίδιο θα “πάγωναν” και οι ίδιοι λίγο πιο κάτω όταν πέφτουν πάνω  ένα ξύλινο τραπέζι φορτωμένο με καλούδια, μεζέδες, βαρελάκι με άφθονο λευκό κρασί, φρούτα και σοκολάτες!

Σα το γλυκό σπιτάκι του Χάνσελ και της Γκρέτελ, μικρά δοχεία με φαγητό τους “τράβαγαν” από τη μύτη χωρίς να τους αφήνουν περιθώριο να στρέψουν το βλέμμα τους αλλού και τα πόδια τους μαγνητισμένα να τρέξουν γρήγορα καταπάνω τους!

Σα μαγεμένοι κάθονται γρήγορα στους πάγκους, γεμίζουν με κρασί τα ποτήρια, πιάνουν τα πιρούνια κι αρχίζει ένας βομβαρδισμός πιρουνισμάτων, μπουκιών, τσουγκρισμάτων, γέλιων και ασταμάτητων γλωσσοκοπημάτων και χτυπήματων των δοντιών που κόπασε αρκετή ώρα αργότερα!

Ένα μόνο δοχείο δεν ακουμπούσαν.

Αυτό με τις χρυσές τηγανίτες. Τις κρεμμυδοτηγανίτες.

Σα να ήξεραν ότι αυτές, θα πρέπει να τις γευτούν στο τέλος.

Απλώνει το πιρούνι της  η πρώτη γυναίκα, τρυπάει μία. Τη φέρνει αργά προς το στόμα της και τη βάζει μεμιάς όλη μέσα!

Κλείνει τα μάτια, τη γεύεται κι έπειτα τ’ ανοίγει διάπλατα με μια ανέλπιστη χαρά!

Ορμάνε όλοι στις κρεμμυδοτηγανίτες, δαγκώνουν, τρυπάνε, πίνουν κρασί, γελάνε!

Ίσα που πρόλαβαν να βουτήξουν τα πηρούνια και μερικά κομμάτια τσουρέκι μέσα σε ένα βάζο με σοκολατένια πραλίνα και δεν άργησαν να βυθιστούν σε έναν τόσο γλυκό ύπνο που κράτησε ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια…

Κανείς δεν ξέρει.

Το μόνο που ξέρω εγώ είναι ότι και οι έξι, ξύπνησαν την άλλη μέρα το πρωί, πήραν τ’ αμάξι τους, πήγαν στην Πάρνηθα στα Βασιλικά Κτήματα και έκαναν ένα αυτοσχέδιο ξαφνικό πικ νικ που άρεσε τόσο πολύ σε όλους, που υποσχέθηκαν πως πολύ σύντομα θα όριζαν τον επόμενο προορισμό για τη μαγική βόλτα τους με ένα αντίστοιχο μαγικό πικ νικ.

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Από το Γαστρονόμο (τχ. 69, Ιανουάριος 2012)

Tου Βαγγέλη Καρατζά, ελαφρώς προσαρμοσμένη

ΥΛΙΚΑ

  • 3-4 μεγαλούτσικα ξερά κρεμμύδια τριμμένα
  • 1 φλυτζάνι αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
  • 1 κουτ. γλυκού κάρι
  • 3-4 κουτ. σούπας τριμμένο κεφαλοτύρι
  • αλάτι
  • λάδι για το τηγάνισμα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

  1. Σε ένα μπωλ ρίχνουμε όλα τα υλικά εκτός από το αλάτι. Το κρεμμύδι το ρίχνουμε όπως είναι με τα ζουμιά του αν έχει βγάλει και ανακατεύουμε καλά ώσπου να πάρουμε ένα πηχτό χυλό.
  2. Δοκιμάστε πρώτα και μετά ρίξτε αλάτι ανάλογα με το πόσο αλμυρό είναι το τυρί που ρίξατε.
  3. Αν ο χυλός είναι πολύ πηχτός -τόσο που δεν πέφτει καθόλου απ’ το κουτάλι- ρίξτε λίγο νερό να αραιώσει.
  4. Ζεσταίνετε καλά το λάδι σε τηγάνι και βάζουμε μερικές κουταλιές χυλό, πιεζοντάς να πατηκωθούν.
  5. Όταν χρυσίσουν από τη μία, γυρνάμε κι απ’ την άλλη.
  6. Τρώγονται όπως είναι, πίνεις ό,τι βρεις μπροστά σου και μετά ρίχνεις ύπνους. Μαγικούς.

You might also like:

Οι περιπέτειες μιας τεμπέλας. 1η Αυγούστου. Στην Αθήνα. Με τεμπελο-αμπελο-ντολμάδες.

Μαραθόπιτες με ταραμά

Comments:

  • reply

    Eri

    Τι ωραία ανάρτηση Άρτεμις, υπέροχη, οι φωτογραφίες φανταστικές και πόσο ζηλεύω την βόλτα σας! Φιλιά πολλά!

    February 29, 2012
  • reply

    Ωραία βόλτα και ταξιδιάρικη ιστορία!

    February 29, 2012
  • reply

    Υπέροχη η αφήγηση!!! Κρεμμυδοτηγανίτες? Ενδιαφέρον!!! μμμμ πολύ ενδιαφέρον
    φιλιά πολλά

    February 29, 2012
  • reply

    Πολύ ωραία μας ταξίδεψες!!! πάντα τέτοια!!! Φιλιά!

    February 29, 2012
    • reply

      @Jennny, Notoula + Artemis,
      σας ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που ταξιδέψατε μαζί μου!

      February 29, 2012
  • reply

    Καλημέρα Άρτεμις! Τι υπέροχη και γλαφυρή ανάρτηση!
    Η φωτογραφία με τα δέντρα που μοιάζουν να συγκλίνουν είναι τρομερή!
    Στα Βασιλικά πήγατε ε;;; Περιμένουμε κι εμείς πώς και πώς να ανοίξει ο καιρός για να πάρουμε το Φιφίνι και τα τάπερ μας και να εφορμήσουμε!
    Ωραίες οι κρεμμυδοτηγανίτες… με έπιασε μια λιγούρα τώρα και θα το εκτιμούσα αν είχα 2-3!
    Την τελευταία φωτογραφία με την πραλίνα τι την ήθελες βρε κορίτσι; Με πέθανες!
    Άντε φιλάκια και πάντα τέτοια!

    February 29, 2012
  • reply

    Όλγα

    Φανταστικές φωτογραφίες Άρτεμις…

    February 29, 2012
  • reply

    Τέλεια η ανάρτηση, σούπερ οι φωτογραφίες και εύκολη η συνταγή…θα τη δοκιμάσω σήμερα κιόλας και θα επανέλθω με εντυπώσεις 🙂
    Πάντα τέτοια Άρτεμις 😉

    February 29, 2012
  • reply

    Μαγευτικό ταξίδι!! Θέλω να το κάνω κρατώντας και τις κρεμμυδοτηγανίτες σου.
    Μέχρι τότε όμως θα τις φτιάξω.
    Πολλά φιλιά

    February 29, 2012
  • reply

    Τι φοβερό ποστ!!!! Εγραψες κυριολεκτικά και μεταφορικά!!!

    February 29, 2012
  • reply

    Υπέροχη βόλτα, φοβερές φωτογραφίες, λαχταριστές κρεμμυδοτηγανίτες!
    Πάντα τέτοια!!!

    March 1, 2012
  • reply

    Τι όμορφες εικόνες, μαγευτικές!!!!
    Τέλειες φαίνονται οι τηγανίτες.

    March 11, 2012
  • reply

    VIVI

    ΤΙ ΜΑΓΙΚΗ ΒΟΛΤΑ ΜΑΣ ΠΗΓΕΣ!!!
    ΩΡΑΙΑ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΟΙ ΤΗΓΑΝΙΤΕΣ ΣΟΥ. ΑΛΗΘΕΙΑ, ΟΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΑΛΑΤΙ ΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΠΕΡΙΠΟΥ ΠΟΣΟ ΕΝΝΟΕΙΣ;

    March 18, 2012
    • reply

      @Vivi,
      σ’ ευχαριστώ πολύ! Το αλάτι που θα ρίξεις εξαρτάται από το πόσο αλμυρό θα είναι το τυρί. Οπότε δοκίμασε πρώτα το τυρί και εάν είναι αλμυρό, ρίξε ελάχιστο αλάτι (στη μύτη ενός μικρού κουταλιού) ή και καθόλου. Αν δεν είναι αλμυρό το τυρί, περίπου 1 κουτ. του γλυκού.

      March 18, 2012
  • reply

    Marietta

    Ζήλεψα την παραμυθένια βόλτα πιο πολυ ομολογώ από τις κρεμμυδοτηγανίτες, τις οποίες θα τι δοκιμάσω όπωσδήποτε, μάλλον όμως ψημένες στο φούρνο.

    May 18, 2012
  • reply

    Τις δοκιμάσαμε με αλεύρι + baking + λίγη ζάχαρη. Υπέροχες και αυτές και η παρουσίασή τους!

    December 18, 2013
    • reply

      Ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι για την παραλλαγή! 🙂

      December 19, 2013

Leave a comment: