Σπαραγγόσουπα, η ανοιξιάτικη
Αγαπώ τις σούπες, χειμώνα-καλοκαίρι-άνοιξη-φθινόπωρο, ζεστές και κρύες, κατά προτίμηση βελουτέ. (Εξαιρούνται τα ramen που δεν με έχουν πείσει ακόμα για κάποιο λόγο. Θα επιμείνω να δοκιμάσω κι άλλα). Τα σπαράγγια που ετοιμάζονταν να αφήσουν την τελευταία τους πνοή στο ψυγείο μου, με καλούσαν. Η σπαραγγόσουπα ήταν μονόδρομος. Η γεύση της -σα μαγειρίτσα- με ξάφνιασε. Η
Μπισκότα με βρώμη, αμυγδαλοβούτυρο και μπανάνα. Και τροφή για σκέψη.
Δε με νοιάζει αν το πιάτο που έχω μπροστά μου είναι βίγκαν, αν δεν είναι, αν εμπίπτει σε κάποια “κατηγορία” φαγητού. Δε με νοιάζει πόση ζάχαρη ή πόσα λιπαρά μπορεί να έχει ένα λαχταριστό με φρέσκα υλικά και άριστες πρώτες ύλες γλυκό που θα σερβιριστεί μπροστά μου ούτε πόσες θερμίδες μπορεί
Γράμμα στο κουνουπίδι που έγινε χούμους.
Αγαπητό κουνουπίδι, ή σε αγαπούν ή σε μισούν. Από την πρώτη στιγμή. Υπάρχουν και κάποιοι που δίνουν χρόνο στη σχέση σας και από αντιπάθεια και μίσος, σιγά σιγά, χρόνο με το χρόνο, μυρωδιά με τη μυρωδιά, η μια μπουκιά ακολουθεί την άλλη, μέχρι που "βρε, δεν είσαι τελικά και τόσο άσχημο, κάτσε