Η ευγνωμοσύνη είναι σπουδαίο πράγμα. Σε "μαλακώνει", σε "γλυκαίνει", σε ηρεμεί, σε γειώνει και σε εξυψώνει ταυτόχρονα. Αυτή την περίεργη και πρωτόγνωρη χρονιά που αφήνουμε πίσω σε λίγες ημέρες, θα την ξορκίσω με μπόλικη ευγνωμοσύνη. Είμαι ευγνώμων για την υγεία μου. Ευγνώμων για το γεγονός ότι μπόρεσα να κάνω μία βόλτα και

"Θες σάντουιτς με ζαμπόν, τυρί και φυστικοβούτυρο;", ρώτησε η φίλη μου Χριστοφίλη, πάνω από 20 χρόνια πριν (ναι, τόσα) και φυσικά εγώ, κοιλιόδουλη γαρ παιδιόθεν και περίεργη για το ξένο, άγνωστο, ιντριγκαδόρικο ονομαστικά αλλά και εν τέλει, ουσιαστικά συστατικό, ενέδωσα. Και καλά έκανα. Από τότε, το φυστικοβούτυρο το τιμώ συχνά, όχι μόνο