Taste Halkidiki ή η Άρτεμις και το γαστρονομικό οδοιπορικό στη Χαλκιδική
Θα ξεκινήσω με κάτι πολύ προσωπικό, με κάτι πολύ δικό μου: 5/5/2022 “έχασα” στα ξαφνικά τον αγαπημένο μου μπαμπά.
Δε χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο, ούτε να περιγράψω τα συναισθήματά μου, ούτε τίποτα. Ο καθένας που το έχει βιώσει αυτό ή και όχι μπορεί να αντιληφθεί τη θλίψη μου, όχι απαραίτητα το μέγεθός της, αλλά σίγουρα τη θλίψη μου.
Και που κολλάει αυτό, κουκλίτσα μου, θα μου πεις τώρα; Τι περίεργη, άβολη και στενάχωρη πρώτη πρόταση είναι αυτή για ένα, κατά τ’ άλλα, χαρούμενο ταξιδιωτικογαστρονομικό ποστ -και που δεν σου ανεβάζει και το SEO;
Κολλάει στο εξής: ούτε που θα φανταζόμουν πόσο θα με βοηθούσε το γαστρονομικό ταξίδι που θα προέκυπτε λίγες ημέρες αργότερα και που θα προσπαθήσω να σου περιγράψω -φτωχές οι λέξεις ωστόσο κι αυτό δεν είναι υπερβολή.
Το ταξίδι που θα μου έδινε πίσω τη χαρά της ζωής για λίγες μέρες, θα γνώριζα όμορφους ανθρώπους -συνταξιδιώτες και μη-, θα έβλεπα όμορφα μέρη και θα μου επέστρεφε απλόχερα τα λίγα κιλά που είχα χάσει (γλυκόπικρο γέλιο).
Το Taste Halkidiki #2 έγινε 2-5/6/2022, προφανώς στη Χαλκιδική, το διοργάνωσε το Επιμελητήριο Χαλκιδικής μαζί με το Chef Stories -που προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες σε σχέση με τη γαστρονομία της Θεσσαλονίκης- και σκοπός του ήταν να γνωρίσουμε τα ντόπια προϊόντα και τους ανθρώπους τους, μακριά από στερεότυπα για τη Χαλκιδική τύπου “προορισμός μόνο για τις παραλίες του” και για “τα μπιτσόμπαρα”.
Ο γλυκός σαν τα κεράσια του κ. Γιώργος Κρήτος που δημιούργησε εν μέσω πανδημίας έναν οργανικό λαχανόκηπο κοντά στο εστιατόριο “Πλατεία της Ανθούλας” στην Κρυοπηγή Κασσάνδρας, όπου Ανθούλα η σύζυγός του, με την οποία μαγειρεύουν παραδοσιακά πιάτα ημέρας αλλά και πρωτότυπες συνταγές με όλα τα λαχανικά του μενού να προέρχονται από τον λαχανόκηπό τους.
Από την παραγωγή στην κατανάλωση για το εστιατόριο της Ανθούλας.
Ταξιδέψαμε και στα 3 πόδια -εντάξει, στο Άγιο Όρος δεν πήγαμε, αλλά στις αρχές του “ποδιού” προφανώς- κι εδώ να καταθέσω δημόσια το αίτημά μου, κυρίες και κύριοι, θα επιτραπεί ποτέ στις γυναίκες να θαυμάσουν κι αυτές αυτόν τον μοναδικό τόπο; Ο-έ-ο;
Ανεβήκαμε βουνά, κατεβήκαμε σε θάλασσες, περπατήσαμε σε αμπελώνες και ελαιώνες, γίναμε για λίγο “μελισσοκόμοι”, ξεθάψαμε παλαιωμένα κρασιά, ήρθαμε πιο κοντά στην παράδοση του τόπου, γεμίσαμε αισθήσεις, γεύσεις, αρώματα, χρώματα, ήχους και, το κυριότερο, δημιουργήθηκε μια ταξιδιωτική παρέα μεταξύ αγνώστων που παρόμοιά της δεν μου έχει ξανά τύχει. Νομίζω ότι και στους διοργανωτές και σίγουρα, όχι και στον υπέροχο οδηγό μας όλες αυτές τις ημέρες, Φίλιππο, που μας το είπε κιόλας!
“Μελισσοκόμοι” για μια ημέρα, μέσα στο μαγικό Πανεπιστημιακό Δάσος Ταξιάρχη (Natura 2000) στην ορεινή περιοχή του Χολομώντα με την παθιασμένη με τις μέλισσες οικογένεια της Passion Forest Honey! Ένα κατάφυτο βουνό γεμάτο καστανιές, ρείκια, έλατα, οξιές, βελανιδιές, κουμαριές, πεύκα και πάνω από 1.000 αρωματικά φυτά και βότανα.
Χαρακτηριστικό της Passion Forest Honey, πέρα από την πανέμορφη και καταρτισμένη οικογένεια που την έχει, είναι ότι δεν χορηγεί φάρμακα στις μέλισσες είτε προληπτικά είτε για θεραπεία -σε περίπτωση που οι μέλισσες νοσήσουν, η εταιρεία χρησιμοποιεί φυσικούς τρόπους θεραπείας, δλδ φυτά και βότανα, σύμφωνα με τις παραδοσιακές μεθόδους μελισσοκομίας. Η δε γεύση των προϊόντων τους, γνήσια, ατόφια κι απογειωτική.
Λίγα χιλιόμετρα πριν το Άγιο Όρος, βρίσκεται το Domaine Agrovision με 64 στρέμματα αμπελώνες στην περιοχή του Ξηροποτάμου. Εκεί, μέσα στον αμπελώνα με θέα την απέραντη θάλασσα, στήθηκε ένα τσιμπούσι με τα υπέροχα κρασιά του οινοποιείου και μεζέδες από την ομάδα του Aristotle’s paths. Highlight της επίσκεψης, το ξεθάψιμο μποτίλιας κρασιού κάτω από τα αμπέλια που μας περίμενε καρτερικά περίπου 8 μήνες για να το απολαύσουμε γήινο, μεστό και πλούσιο.
Κρασί και φαγητό μέσα στους αμπελώνες Domaine Agrovision.
Η χαλκιδικιώτικη μπύρα της μικροζυθοποιείας Valtinger απευθείας από την Βάλτα-Κασσάνδρεια! Γλυκόπιοτη και αρωματική με 5 ετικέτες αυτή τη στιγμή. Τη δοκιμάσαμε στον υπέροχο, κατάφυτο χώρο της “Απολυμένης πέτρας” στον ορεινό Χολομώντα, όπου συνόδεψε το μεσημεριανό μενού της πρώτης μας ημέρας -ξεχώρισα το υπέροχο κατσικίσιο τυρί Αρναίας σαγανάκι με οξύμελι.
4 ημέρες υπερπλήρεις σα να ήταν οι διπλάσιες, γέμισαν τα μάτια μου εικόνες και μια συγκίνηση για τους παραγωγούς τυριών, κρασιού, μπύρας, μελιού, ελιάς, ελαιολάδου και αποσταγμάτων.
Με κίνδυνο να με πεις υπερβολική και πάλι, σου λέω μόνο το εξής: η επιλογή των παραγωγών που επισκεφτήκαμε δεν έγινε μόνο με κριτήριο την εξαιρετική ποιότητα των προϊόντων τους αλλά με γνώμονα το πόσο γουστάρουν αυτό που κάνουν! Πάθος, αγάπη, γνώση και γλύκα στο πρόσωπο του κάθε ενός από αυτούς για όσα δημιουργούν.
Τελεία. Και. Παύλα.
Ο κ. Καζάκης εν δράση: μέσα στα αμπέλια της οικογένειας, όπου, αντί να παράγουν κρασί, τα μεταποιούν με κάθε τρόπο. Τα ξακουστά Αμπελόφυλλα της Μαριάννας, ντολμαδάκια, αμπελοκορφές, μαρμελάδα και κομπόστα σταφύλι, πετιμέζι, κομπόστα σουλτανίνα με πετιμέζι και το εξαιρετικό παλαιωμένο απόσταγμα Abelon organic grape spirit. Σε όλη την Ελλάδα αλλά και με εξαγωγές.
Το Abelon πάνω σε ποτήρια με χλιαρό νερό για να πάρει τη θερμοκρασία που πρέπει και να βγάλει τα αρώματά του πριν σερβιριστεί.
Τρατάρισμα στον Αμπελουργικό Οίκο Καζάκη με τα εξαιρετικά προϊόντα τους στη Νέα Γωνιά Νέας Καλλικράτειας.
Δε θα σε κουράσω με άλλο λεκτικό οδοιπορικό που, έτσι κι αλλιώς, δε “μαζεύεται” σε ένα post και δεν έχει και σημασία άλλωστε.
Θα αφήσω τις εικόνες να μιλήσουν γιατί είναι το μέσο που αγαπώ για να δείχνω και να κρατάω στιγμές από τη ζωή μου.
Σε κάθε φωτογραφία έβαλα λεζάντα για να περιγράψω λίγο τη στιγμή, το προϊόν ή και τον άνθρωπο για να σε βάλω λίγο στο κλίμα.
Η εταιρεία Σταθώρης Τυροκομική από το 1986 φτιάχνει εξαιρετικής γεύσης και ποιότητας τυριά με γάλα από κοπάδια που εκτρέφονται σε βοσκοτόπια της Βόρειας Χαλκιδικής, μακριά από βιομηχανικές εγκαταστάσεις και κοντά στα σύνορα του Αγίου Όρους. Ο δε κ. Γιάννης Σταθώρης, παθιασμένος με αγάπη για τη δουλειά του.
Ποικιλία τυριών: Πετρωτό, λευκό τυρί άλμης κατσικίσιο, το Μικρασιάτικο με πράσινη πιπεριά, Γραβιέρα με ρίγανη, Ελαιοτύρι με πιπέρια κι ο κατάλογος μακρύς. Η κόρη κι ο ένας γιος, κι αυτοί στην παραγωγή.
Ο έτερος γιος Σταθώρη, στράφηκε προς τη ζυθοποιία, φτιάχνοντας τις μπύρες Seven Seals, με 5 ετικέτες αυτή τη στιγμή. Εξαιρετική προσπάθεια με την Stout Oatmeal να με κερδίζει με τις μοναδικά έντονες γεύσεις και αρώματα της σοκολάτας, του καφέ και του κακάο.
Συγχαρητήρια κ. Κουφίδη, Πρόεδρε του Επιμελητηρίου Χαλκιδικής για την δράση, την πρωτοβουλία και την αγάπη για τον τόπο σου. Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλοι το παράδειγμά σου.
Ευχαριστώ Νανά αγαπημένη, αρχηγό και “νηπιαγωγό” μας, πόσο γερά νεύρα και στομάχι πρέπει να έχεις για να αντέχεις ομάδες σα τη δικιά μας (!), όπως και τις υπόλοιπες υπέροχες κυρίες του Chef Stories, Σύλβια και Λία, για την πρόσκληση και την εξαιρετική διοργάνωση αυτού του δύσκολου πολυήμερου οδοιπορικού.
Ευχαριστώ όλους τους παραγωγούς και υπέροχους ανθρώπους που επισκεφτήκαμε για την φιλοξενία σας, για την γλύκα σας, για την μετάδοση των εμπειριών σας, για τις ανοιχτές πόρτες και μυαλό σας -links σε όλους στις λεζάντες.
Ευχαριστώ πολύ τα εξαιρετικά εστιατόρια Αρσανά και Μαριγούλα που μας σέρβιραν τα καλύτερά τους και μας σκλάβωσαν.
Ο αρχιτέκτονας Βασίλης Χαιριστανίδης είναι ο ιδιοκτήτης του Αρχοντικού Βίραγγας στα Βράσταμα, Δήμος Πολυγύρου. Άνθρωπος με μεράκι, γνώση και αγάπη για ένα σπίτι του 19ου αιώνα που βρήκε εγκαταλελειμένο στην περιοχή και με περίσσιο ζήλο το ανακατασκεύασε πλήρως διατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Μακεδονίτικης Αρχιτεκτονικής. Εδώ, ο Βασίλης με τις υπέροχες πίτες που μας έφτιαξε -με αυτήν με τα συκωτάκια πουλιών και μυρωδικά να με εντυπωσιάζει!
Παλιό μελίσσι με κοπριά στο Αρχοντικό Βίραγγας.
Ευχαριστώ τέλος, όλους τους αγαπημένους συνταξιδιώτες μου που χωρίς αυτούς, το ταξίδι αυτό απέκτησε και την πραγματική χαρά της ζωής, έτσι απρογραμμάτιστα, αυθόρμητα και αναπάντεχα, όπως συμβαίνουν όλα τα ωραία πράγματα. Παιδιά, θα φάμε καμιά ελιά; (εσωτερικό αστείο).
Δες τους, ακολούθησέ τους, τσέκαρε την εξαιρετική δουλειά του καθενός και διάβασε τα υπόλοιπα άρθρα αυτού του ταξιδιού κάνοντας κλικ στα παρακάτω:
Μαρούλα και Μάκης -Not an expert
Κατερίνα και Βασίλης -Live to travel and taste
Τα εξαιρετικά Βιολογικά κρασιά Κωνσταντάρα καλλιεργούνται σε μια έκταση 250 στρεμμάτων στην Αγία Τριάδα Πολυγύρου σε 430 μ. υψόμετρο. Ό,τι δοκιμάσαμε εξαιρετικό με pairing τοπικά ψητά προϊόντα μαύρου χήρου και φρέσκα βερύκοκα μόλις κομμένα από το δέντρο.
Εις το επανιδείν λοιπόν!
Εξαιρετική ποικιλία και μοναδική γεύση τα μέλια της οικογένειας Γεωργάκα στο πανέμορφο χωριό της Αρναίας Χαλκιδικής. Πρώτη φορά δοκίμασα μέλι βαμβάκι μέλι κρέμα και ξετρελάθηκα!
Η Μουντοβίνα είναι ένα απόσταγμα από μέλι. Ένα εξαιρετικά μοναδικό προϊόν που παράγουν οι μελισσοκόμοι στην περιοχής της Αρναίας αφού προσφάτως η μουντοβίνα αναγνωρίστηκε ως τοπικό προϊόν γεωγραφικής ένδειξης ορεινής Χαλκιδικής. Στην περιοχή της Αρναίας Χαλκιδικής οι ντόπιοι μελισσοκόμοι, εδώ και δεκάδες χρόνια, αξιοποιούν τις τριγηθείσες κηρύθρες και τα υπολείμματα μελιού για την παραγωγή της μουντοβίνας έτσι ώστε τίποτα να μην πηγαίνει χαμένο. Η συνταγή της προετοιμασίας, της ζύμωσης και της απόσταξης για την παραγωγή της παραδίδεται από γενιά σε γενιά ως σήμερα. Κύριες πρώτες ύλες της μουντοβίνας είναι το μέλι και το κερί.
Τα Ορμύλια είναι μοναστηριακά προϊόντα του Ιερού Κοινόβιου του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ορμύλια Χαλκιδικής. Εδώ οι υπέροχες ελιές τους με λεμόνι και ρίγανη, οι δε με σκόρδο έγιναν ανάρπαστες από όλους μας.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα εντυπωσιαστώ τόσο πολύ από το branding μοναστηριακών προϊόντων: μοντέρνο λογότυπο, όμορφες ανακυκλώσιμες συσκευασίες, σχεδιασμός και μελέτη που θα ζήλευαν πολλές εταιρείες τροφίμων!
Μέλι Βαμβάκι (!) Γεωργάκας
Η οικογένεια Χλιάπα ξεκίνησε να επεξεργάζεται παραδοσιακά και να τυποποιεί ελιές πριν από περίπου 60 χρόνια. Σήμερα έχει βραβευτεί για την μαύρη αφυδατωμένη ελιά, την πράσινη χαρακτή και τις πράσινες τσακιστές με λεμονοπίπερο.
Άχαστο team κάτω από τον μαγικό πλάτανο στην Πλατεία της Ανθούλας στην Κρυοπηγή Κασσάνδρας.
