WonderFoodPeople: η στήλη όπου φιλοξενώ ανθρώπους από το χώρο του food styling, food photography και food blogging. Ανθρώπους, των οποίων τη δουλειά θαυμάζω και που οι δημιουργίες τους και η αισθητική τους αποτελεί έμπνευση για μένα.

Να ξεκινήσουν με ό,τι εξοπλισμό έχουν. Τηλέφωνο αντί για μηχανή; Ένα πιάτο μόνο; Δεν πειράζει. Τα προπς δεν κάνουν τη φωτογραφία. Και ενώ η μηχανή βοηθάει, μπορείς να βγάλεις πανέμορφες φωτο με το κινητό (ειδικά κατοψικές/flat lay). Ο πρώτος στόχος θεωρώ πως πρέπει να είναι να μάθει κανείς να χρησιμοποιεί το φως.

Γνώρισε την Ελένη Βονισσάκου, με το The Foodie Corner

1. Λίγα λόγια για σένα

Χελλόου! Είμαι η Ελένη του The Foodie Corner. Πρόσφατα μετακόμισα από την Αθήνα στο Λονδίνο με τον Μίστερ και δυο σκυλούκους, και αγαπώ το φαγητό – να το φτιάχνω και να το τρώω.

*Σημείωση δική μου: η Ελένη έχει γράψει και φωτογραφίσει το μοναδικό και υπέροχο βιβλίο που υπάρχει με ελληνικές συνταγές για Slow Cookers, το “The Greek Slow Cooker”  -ήταν άλλωστε και η πρώτη που εισήγαγε στην Ελλάδα τα μηχανήματα αυτά πριν από μερικά χρόνια 🙂

2. Που σε βρίσκουμε online:

IG: @thefoodiecorner

FB: thefoodiecorner.gr

blog: www.thefoodiecorner.gr

3. Πότε και πως ξεκίνησες το food styling/food photography;

Ξεκίνησα όταν ξεκίνησα και το food blogging, το 2012. Ουπς, κλείνω 10 χρόνια φέτος! Οι πρώτες μου φωτογραφίες ήταν τραγικές. Αλλά πολύ τραγικές. Τότε αν μπορούσα να ανεβάζω μόνο συνταγές θα το είχα προτιμήσει, αλλά βλέπεις συνταγή χωρίς φωτο δεν… Οπότε επιστράτευσα το τηλεφωνάκι μου (ούτε θυμάμαι μοντέλο ήταν) και άρχισα.

4. Ποιός είναι ο βασικός φωτογραφικός εξοπλισμός σου;

Τώρα πια έχω μια Nikon 750 full frame και συνήθως τραβάω με τον 50mm φακό μου. Έχω και έναν 90mm macro τον οποίο δεν έχω αξιοποιήσει όσο θα έπρεπε. Έχω κι ένα τρίποδο manfrotto και μερικές φορές τραβάω συνδεδεμένη με το MacBook μερικές όχι.

5. Τα πέντε “μαγικά” εργαλεία που χρησιμοποιείς ως food stylist.

Χμ.

-Τσιμπιδάκι (αρχικά ήταν φρυδιών και έκανα upgrade σε κανονικό τσιμπιδάκι από κατάστημα με είδη για σεφ).

-Πινέλο μαγειρικής για το λαδάκι/νεράκι που κάνει τα κουρασμένα υλικά να φαίνονται ένα τακ πιο φρέσκα και «ζωντανά».

-Ψαλιδάκι, γιατί μερικές φορές κόβεις πιο εύκολα κάτι με ψαλίδι (πχ μυρωδικά κλπ), ειδικά αν δεν έχεις κάπου να ακουμπήσεις το ξύλο κοπής για να χρησιμοποιήσεις μαχαίρι.

-Μπουκαλάκι με καπάκι που έχει μύτη για να βγαίνει ελεγχόμενα η σάλτσα μας (ψάξτε «squeezy sauce bottle» για να δείτε ποιο εννοώ)

-Κομματάκια πλαστικού προστατευτικού ραφιών από το ΙΚΕΑ. Τα κόβω πολύ μικρά και είναι πολύ χρήσιμα στο να δίνουν λίγο ύψος σε αντικείμενα που θέλω, ή να τα κρατάνε στη θέση τους αν γλιστράνε. Ψάξτε «plastic shelf liner ikea» για να το δείτε.

6. Φυσικό ή τεχνητό φως και γιατί; Αν φωτογραφίζεις με τεχνητό φωτισμό ποιος είναι ο βασικός εξοπλισμός σου;

Φυσικό όλ δε γουέι. Αν και υπάρχουν πλέον σούπερ λύσεις για τεχνητό, δεν έχω προλάβει να ασχοληθώ και άρα δεν πειραματίζομαι ακόμα.

7. Πού φωτογραφίζεις; Σπίτι-στούντιο-σε πελάτες;

Σπίτι. Και εκεί που είχα δωμάτιο-στούντιο στην Ελλάδα, τώρα πια δεν έχω τίποτα και προσπαθώ να βολευτώ στην κρεβατοκάμαρα που έχει ωραίο φως. Ζω ένα δράμα.

8. Ποιό είναι το στυλ σου; Πως θα το περιέγραφες;

Δεν ξέρω. Αλήθεια. Δεν είναι νταρκ εν μούντι αλλά δεν είναι και φωτεινό και ασπρουλιάρικο. Κάτι ανάμεσα; Εσείς πείτε μου! Α, ίσως θα μπορούσα να το πω γήινο; Μου αρέσουν πχ τα κεραμικά προπς.

9. Τι σε εμπνέει;

Το Πίντερεστ, λολ! Βασικά εκεί πάω όταν χρειάζομαι έμπνευση, αλλά προσπαθώ και να παρατηρώ τα χρώματα της φύσης η οποία κάνει πάντα τους καλύτερους συνδυασμούς! Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι με εμπνέει ξερω γω η κλασική μουσική και η τέχνη. Αλλά θα ήταν ψέμα.

10. Αγαπημένο σου θέμα.

Εμ, το φαγητό; Α, θέλεις κάτι πιο συγκεκριμένο. Δεν έχω αγαπημένο. Μου αρέσουν τα μπολ (τύπου buddha bowl) και γενικά τα πιάτα με λαχανικά, αν και δεν είναι τα πιο φωτοτζένικ.

11. Θέμα που σε δυσκολεύει ή δε σου αρέσει. Γιατί.

Το παγωτό γιατί είναι κουραστικό να τρέχεις να προλάβεις.

12. Κάψιμο (όχι φαγητού): σου έχει συμβεί; Αν ναι, πως το αντιμετωπίζεις;

Είμαι καμμένη από το 2018. Εντάξει υπερβάλλω λίγο αλλά τι γίνεται, όταν αρχίσει κανείς να νιώθει burn out πρέπει να το αντιμετωπίζει άμεσα. Εγώ το αγνόησα με αποτέλεσμα να μην έχω καταφέρει να το ξεπεράσω 100%. Κατά τη γνώμη μου (χωρίς να είμαι ειδική φυσικά) θέλει παντελή αποχή για λίγο διάστημα. Δύσκολο όταν είναι το επάγγελμά σου όμως. Γι’ αυτό και περνάω φάσεις παραγωγικότητας και μετά φάσεις που δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ να πιάσω τη μηχανή μου. Όποιος βρει λύση για το κάψιμο να μου στείλει πμ 😉

13. Πώς επιλέγεις τα props σου ανά project; Έχεις προσωπική, δική σου συλλογή; Αγοράζεις/δανείζεσαι/ενοικιάζεις/χορηγούμενα;

Βαλτή είσαι να βάλω τα κλάματα. Είχα μια μεγάλη συλλογή που την έθρεφα χρόνια ολόκληρα. Μετά από 4 μετακομίσεις σε ενάμιση χρόνο (ω ναι) αναγκαστικά έγιναν περικοπές. Κάθε μετακόμιση είχε και απώλειες. Τώρα έχω μείνει με τα πολύ πολύ αγαπημένα – τόσο αγαπημένα που πλήρωσα 500 λίρες να τα φέρω Αγγλία και πληρώνω αποθηκούλα γιατί δεν χωράνε στο διαμέρισμα. Προς το παρόν έχω σταματήσει να αγοράζω. Μου λείπουν οι ξύλινες επιφάνειές μου που έμειναν Ελλάδα. Σνιφ.

Τώρα, για το πως επιλέγω τα προπς μιας συγκεκριμένης φωτογράφισης κάνω τα εξης.

1. Κοιτάω τα χρώματα του φαγητού και των υλικών που θα «εμφανιστούν» στις λήψεις. Ιδανικά κατά τη δοκιμή της συνταγής, όχι τελευταία στιγμή. Ξεκινάω με την επιφάνεια και την επιλέγω ανάλογα τα χρώματα αυτά, αλλά σκεπτόμενη επίσης και το ύφος που θέλω. Αν χρειαστεί (πολύ συχνά χρειάζεται) φέρνω το φαγητό και το βάζω δίπλα στην επιφάνεια να τα δω μαζί. Άλλο να τα δεις με το μάτι άλλο να τα σκέφτεσαι μόνο.
2. Αφού έχω καταλήξει σε επιφάνεια τότε σκέφτομαι τα βασικά προπς πχ το πιάτο και επιλέγω κάτι να ταιριάζει χρωματικά κυρίως αλλά και στο στυλ.
3. Λίγο πριν ή λίγο μετά το βήμα 2 κόβω λίγες βόλτες πέρα δώθε χωρίς λόγο αλλά δεν ξέρω, με βοηθάει να καταλήξω στο ποια προπς θέλω. Αν έχω βρει ήδη το κύριο κομμάτι τότε σκέφτομαι και τα συμπληρωματικά (μπολάκια, πιρουνάκια, πετσετάκια και τα υπόλοιπα εις -άκια).
4. Σημαντικό: αν κάτι στην πορεία δεν μου ταιριάζει, πχ έχω αποφασίσει να συμπεριλάβω τα τάδε λαχανικά σε μια λήψη αλλά το ένα έχει άσχετο χρώμα, το παραλείπω.
5. Επίσης: μερικές φορές κάποια στοιχεία τα επιλέγει ο πελάτης. Μπορεί πχ να σου πει εγώ για το brand μου θέλω φωτεινή, λευκή επιφάνεια τύπου μάρμαρο. Εκεί μπορεί να λειτουργήσω ανάποδα, και να επιλέξω τα υλικά, τις γαρνιτούρες ή ακόμα και τη συνταγή ολόκληρη με βάση αυτές τις οδηγίες. Ανάλογα η περίπτωση.

14. Πώς θα περιέγραφες τον ιδανικό πελάτη για σένα;

Ο ιδανικός πελάτης ξέρει τι θέλει από στυλ και αισθητική, ξέρει και να το επικοινωνήσει, αλλά με εμπιστεύεται να κάνω αυτό που νομίζω. Δεν είναι πάνω από τον ώμο μου και δεν μου ζητάει «να πάμε αυτό το κουταλάκι λίγο πιο κει;» όταν έχω τελειώσει τη φωτογράφιση. Επίσης καταλαβαίνει την αξία της δουλειάς μου και το πως αυτή μπορεί να ανεβάσει το προϊόν του.

15. Αγαπημένα food photography–styling βιβλία/blogs/podcasts/videos

The Little Plantation (podcast, blog, IG και βιβλίο)

Two Loves Studio (blog, IG)

16. Food photography/styling tips

Ουφ, από που να ξεκινήσω; Θα πω τρία βασικά

-Μια μόνο πηγή φωτός, και συνήθως τη θέλουμε να φωτίζει το θέμα μας από το πλάι (αν έχουμε κι άλλα παράθυρα στο χώρο κλείνουμε παντζούρια κλπ).

-Οι σκιές είναι φίλες μας

-Διαβάζουμε για τις θεωρίες χρωμάτων στο food styling και έχουμε αποθηκευμένο στον υπολογιστή μας ένα colour wheel για να το συμβουλευόμαστε όταν επιλέγουμε προπς (αντί να κόβουμε βόλτες πέρα δώθε).

17. Συμβουλή σε όσους θέλουν να ξεκινήσουν food photography-styling

Να ξεκινήσουν με ό,τι εξοπλισμό έχουν. Τηλέφωνο αντί για μηχανή; Ένα πιάτο μόνο; Δεν πειράζει. Τα προπς δεν κάνουν τη φωτογραφία. Και ενώ η μηχανή βοηθάει, μπορείς να βγάλεις πανέμορφες φωτο με το κινητό (ειδικά κατοψικές/flat lay). Ο πρώτος στόχος θεωρώ πως πρέπει να είναι να μάθει κανείς να χρησιμοποιεί το φως.

18. Όνειρα και σχέδια που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας

Να φέρω τις ξύλινες επιφάνειές μου στην Αγγλία. Αχαχα οκ σόρρυ. Βασικά θέλω πολύ να διοργανώσω κι άλλα σεμινάρια food photography & styling στην Ελλάδα, σαν αυτό που κάναμε μαζί στα Χανιά. Για να δούμε.

*Σημείωση και πάλι δική μου: η Ελένη αναφέρεται σε αυτό εδώ που διοργανώσαμε το 2017

19. Δικό σου (πες ο,τιδήποτε θες)

Χμ, οκ. Μερικές φορές νομίζω οι περισσότεροι που ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο σπορ – κυρίως όταν προβάλλουμε τη δουλειά μας σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και περνάμε αρκετό χρόνο σε αυτά, μπορεί να μπαίνουμε σε άσχημα τρυπάκια σύγκρισης του εαυτού μας με όοοοολους τους άλλους. Είναι φυσιολογικό και συμβαίνει ακόμα και σε σούπερ γουάου φωτογράφους/στυλίστες/μπλόγκερς κλπ. Δεν θα πω «δεν το αφήνουμε να μας επηρεάσει» γιατί θα ήμουν υποκρίτρια. Μας επηρεάζει και ίσως μερικές φορές μας σπρώχνει να βελτιωθούμε. Αν όμως μας ρίχνει πολύ, το καλύτερο είναι να κάνουμε ένα διάλειμμα από τα μέσα, ή ακόμα και να σταματήσουμε να ακολουθούμε κάποιον αν μας κάνει να νιώθουμε χάλια. Μπορεί να ακούγεται περίεργη συμβουλή, και προφανώς όταν ξεκινάμε πρέπει να βλέπουμε τη δουλειά άλλων για να μάθουμε και να εμπνευστούμε. Αν έχουμε προχωρήσει όμως λίγο στο μονοπάτι αυτό και νιώθουμε βαλτωμένοι και αποκαρδιωμένοι, κατεβάζουμε ρολά στους έξω και κάνουμε focus στη δική μας δουλειά, με εξάσκηση αν έχουμε όρεξη, ή με ξεκούραση και αλλαγή παραστάσεων.

Ευχαριστώ πολύ!

*Όλες οι φωτογραφίες του post αυτού είναι πνευματική ιδιοκτησία της Ελένης Βονισσάκου.