Λεμονομάνιακ: το αφράτο κεκάκι πάνω στην απαλή λεμονάτη κρέμα.

Έχω μία (πολλές, αλλά για το ποστ αυτό μία) μανία.

Τις λεμονιές στους δρόμους.

Μη και δω λεμονιά στο δρόμο έχω μια ακαταμάχητη μανία να κόψω όσα περισσότερα λεμόνια μπορώ, μανία που όμως συνήθως μένει ανικανοποίητη γιατί στάνταρντ κάποιος άλλος έχει προηγηθεί και έχει κόψει όλα τα λεμόνια των κλαδιών που θα μπορούσα να φτάσω -1,60 δηλαδή με τα χέρια όρθια.

Και τι μένει, φίλοι μου, μετά;

Αυτό το ανικανοποίητο και το χειρότερο, να βλέπω τις λεμονιές φορτωμένες με μυρωδάτα, ζουμερά, κατακίτρινα, ολόφρεσκα και λαχταριστά λεμονάκια στα ψηλότερα κλαδιά που μόνο με σκάλα θα μπορούσα να φτάσω και που έχω ντραπεί -εώς τώρα- να κάνω πράξη.

Οι νερατζιές που είναι παντού μου γλυτώνουν γιατί το γλυκό για το οποίο κυρίως προορίζονται, δε μου κάνει κούκου. Αλλιώς, θα σου λεγα ΄γω.

Αυτό που θα σου πω εντωμεταξύ όμως είναι ότι αντί να τρέχω με μια σκάλα ανά χείρας η τρελή στους δρόμους, έχω την καλή μου φίλη Μαρία που έχει μια τεράστια λεμονιά στην αυλή της και κάθε φορά εκτονώνω τη μανία μου στο φουκαριάρικο το δέντρο της με τα παχουλά και χοντρόφλουδα, γεμάτα ζουμί λεμόνια της. Εκτονώθηκα λοιπόν πρόσφατα και με τη σοδειά αυτή άρχισα να αναζητώ λεμονοσυνταγές.

Μία από αυτές τις συνταγές, κυρίες και κύριοι, είναι οι παρούσες πουτίγκες να τις πω, παντεσπανόκρεμες να τις πω, sponge cake cups αγγλιστί, φτιάξτε τες και πείτε τες όπως θέλετε -εγώ να τις φάω ήθελα κι ας τις λένε όπως να ‘ναι. Γιατί μία η λέξη που έβγαινε όταν δοκίμασα την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη και όλες τις μπουκιές από το πρώτο μπωλάκι που πήρα στα χέρια μου καυτό-καυτό ακόμα: ΣΟΚ, ΣΟΚ, ΣΟΚ.

Ένα αφράτο, αέρινο κεκάκι-παντεσπάνι  ήταν το πρώτο πράγμα που έβλεπα και όταν βύθισα το κουταλάκι μου μέσα -ω, τι ευτυχία!- μια απαλή, λεμονάτη, μυρωδάτη κρεμούλα κρυβόταν από κάτω. Δύο σε ένα! Δέος και ΣΟΚ. Ξανά και ξανά.

Και μετά το ΣΟΚ, η συνταγή.

Από το αγαπημένο βιβλίο Food52 Baking.

Υλικά

(για 4-6 ατομικά πυρίμαχα μπωλάκια)

• 2 κουτ. σούπας βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
• 200 γρ. ζάχαρη
• 30 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 3 αυγά
• 355 ml γάλα (ό,τι γάλα θέλετε)
• 1 λεμόνι (το χυμό και το ξύσμα του. Ο χυμός από το δικό μου λεμόνι ήταν 30γρ. Σούρωσέ τον)
• 1 πρέζα αλάτι (μη φοβηθείς να το βάλεις, το αλάτι στα γλυκά κάνει τη διαφορά στη γεύση. Πρέζα. Όμως. Μόνο.)

Εκτέλεση

1. Προθερμαίνεις τον φούρνο πάνω κάτω αντιστάσεις στους 175.
2. Στο μίξερ ρίχνεις όλα μαζί το βούτυρο, τη ζάχαρη, το αλεύρι, το λεμόνι (χυμό και ξύσμα) και αλάτι. Χτυπάς μέχρι να γίνει μια ωραία ενιαία κρέμα.
3. Εντωμεταξύ, σε ένα μπωλ, ρίχνεις τους κρόκους μόνο και το γάλα και χτυπάς με αυγοδάρτη μέχρι να ενωθούν. Φυλάς τα ασπράδια σε ένα άλλο ξεχωριστό καθαρό και στεγνό μπωλ για μετά.
4. Ρίξε το μείγμα αυτό κρόκων-γάλακτος σταδιακά μέσα στην κρέμα που έχει δημιουργηθεί στο μίξερ και συνέχισε το χτύπημα μέχρι να τελειώσει όλο το μείγμα. Όταν το ρίξεις όλο, το τελικό μείγμα θα είναι νερουλό. Σταματάς το μίξερ κι αφήνεις στην άκρη.
5. Ήρθε η ώρα για τα ασπράδια. Τα χτυπάς καλά -με αυγοδάρτη ή στο μίξερ- μέχρι να δημιουργηθούν “κορυφές” στο μείγμα ή άμα αναποδογυρίσεις το μπωλ να μη πέσει! Αν τώρα δεν το έχεις χτυπήσει καλά, το αναποδογυρίσεις και πέσει, ουδεμία ευθύνη φέρω 🙂
6. Παίρνεις λίγο λίγο από τα χτυπημένα ασπράδια, ρίχνεις στο υπόλοιπο μείγμα που περίμενε τόση ώρα καρτερικά και ανακατεύεις με απαλές κινήσεις ώσπου να τελειώσουν. Δε θα ενσωματωθεί καλά και ούτε θες. Αυτά τα κομματάκια αφρώδους αυγού είναι που θα κάνει αέρινο το σποντζ κεκάκι-πουτίγκα σου.
7. Μοιράζεις στα μπωλάκια σου. Παίρνεις ένα μεγάλο βαθύ ταψί ή πυρέξ, βάζεις μέσα τα μπωλάκια σου και ρίχνεις μέσα στο ταψί -όχι μέσα στα μπωλάκια σου!- ζεστό νερό ώς τη μέση περίπου των μπωλ. Κοινώς μπεν-μαρί αλλά στο φούρνο.
8. Βάζεις στο φούρνο το ταψί με τα μπωλάκια προσεχτικά και ψήνεις για 45′. Θα γίνει μια ωραία καφέ κρούστα από πάνω.
9. Αφήνεις να κρυώσουν λίγο ή και όχι. Τρώγονται μετά μανίας.