Μ' έναν ήλιο φουλ ανοιξιάτικο, με μια φύση να οργιάζει στο άλσος Συγγρού και μια μόνιμη, ακόρεστη όρεξη για ζωή και φαγητό, κάναμε αυτό το πικ νικ. Είναι τελικά κάτι που γουστάρω πολύ, είναι απελευθερωτικό, χαλαρωτικό, είναι χαρά και πολύ άργησα να το ξανακάνω -δες εδώ και το πικ νικ με

Λατρεύω τους μεζέδες. Μου αρέσει η ποικιλία φαγητών στο τραπέζι μου, το τσιμπολόγημα, η ανάμειξη των γεύσεων. Μπορώ ώρες ατελείωτες να είμαι πάνω από ένα τραπέζι με μεζεδάκια, εναλλάσσοντας μπουκίτσες που τροφοδοτούν μπυροποσία ή κάποιο ωραίο κρασί. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι είμαι λιχούδα, ίσως πάλι να φταίει ότι τρώω απελπιστικά

Είμαι ψωμού. Τι να κάνουμε. Μ' αρέσει όχι μόνο να το τρώω αλλά κυρίως να το φτιάχνω. Ίσως κιόλας τα παρατήσω όλα κάποια στιγμή και γίνω φουρνάρισσα. Το μόνο που σκέφτομαι είναι το τρομαχτικό ωράριο -είμαι και υπναρού, τι να κάνουμε. Έτσι λοιπόν, συμπλήρωσα άλλο ένα κομματάκι στη συλλογή μου με αυτό