Μνημονεύοντας τις γιαγιάδες μου: κέικ με ελληνικό καφέ και σοκολάτα
Δεν έχω να θυμάμαι κέικ από τη γιαγιά μου -από καμία από τις δύο. Έχω όμως να θυμάμαι άλλα, διαφορετικά: Τις πρώτες μελιτζάνες ιμάμ από τη γιαγιά Άρτεμη, με κάθε μπουκιά να έχει κι ένα κομματάκι αλμυρή φέτα να εξισορροπεί τη γλύκα της μελιτζάνας και την πλούσια σάλτσα ντομάτας. Απαραίτητη παπαρίτσα πριν
Κολοκυθοσοκολατένιες μπάρες με μπαχαρικά.
Είναι και κάτι υλικά βρε παιδί μου, όπως η κολοκύθα, που εκτός από κανά δυό στάνταρντ συνταγές, δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε. Παλιότερα, την βλέπαμε σαν εξωτικό "φρούτο", δεν την πολυαγγίζαμε -κολοκύθα: αυτή η άγνωστη-, άντε καμιά πιτούλα ή σούπα. Όπως όλα, η κατάσταση άλλαξε. Μπαίνει φθινόπωρο και μαζί με
Περί κεφαλής, ξεροκεφαλιάς κι ασώματης κεφαλής. Ή κέικ σοκολατένιο, υγρό και λάγνο.
"Θα το φας το κεφαλάκι σου μέρες που 'ναι