Κολοκυθοανθοί γεμιστοί με πληγούρι και μανιτάρια.

kolokithoanthoi gemistoi 4

Διαβάζοντας παλιά τεύχη περιοδικών που έχουν μείνει στη βιβλιοθήκη μου προς ξεφύλλισμα και φύλαγμα συνταγών που θα μου κάνουν κλικ, πέφτω πάνω σε αυτό το απόσπασμα -μαζί με μια υπέροχη πραγματικά συνέντευξη του ίδιου του Απίκιου στη στήλη του στο Gourmet Ελευθεροτυπίας. Το παραθέτω αυτούσιο.

Πως το φαγητό συνδέεται με τις αισθήσεις, τα αισθήματα, τη σκέψη, τον έρωτα, τη ζωή, τον χρόνο, τον ίδιο θάνατο. Σε λίγες παραγράφους. Όλο το ευ ζην, σε λίγες παραγράφους.

Απόλαυσε:

“Σε ερμάριο του αποβιώσαντος Αλεξάνδρου Ρουσάκη, συνταξιούχου τραπεζοϋπαλλήλου, ο οποίος έζησε μόνος και ετελεύτησε εν ειρήνη άκληρος, βρέθηκε πολυτελής φάκελος χρώματος γκρι, διαστάσεων 30χ40 εκ., από χαρτί conqueror. Εντός, αντί διαθήκης, υπήρχε χειρόγραφο με ευανάγνωστα ωοειδή γράμματα:

Έφαγα σε πιάτα πήλινα, σε πιάτα πλαστικά, σ’ άλλα από ακριβή πορσελάνη με εγχάρακτο επάνω τους τον οξύ ήχο των πιρουνιών. Έφαγα τη σφιχτή σάρκα των εριφίων, τη ροδοψημένη κρούστα μικρών χοίρων, τη σπάλα των αρνιών, την ώριμη σοφία της μπριζόλας των βοδινών.

Έφαγα το κρουστό σώμα μεγάλων ψαρικών, απολέπισα με τη γλώσσα τη ράχη καλοτηγανισμένων γόνων, εκδικήθηκα, ως άλλος πλοίαρχος Νέμο, δια των οδόντων, τους οκτόποδες και τα γιγαντιαία καλαμάρια.

Τους κήπους λεηλάτησα κι έφαγα τους καρπούς τους, τα οπωροφόρα ετίμησα και υπέκυψα στον πειρασμό πολύμορφων φρούτων.

Στις κατσαρόλες μου αναπαύθηκαν πετεινά του ουρανού, τα χείλη μου εθώπευσε το κυμάτισμα των σιτηρών, με το ελαιόλαδο ευλόγησα τον ιερό θόλο του ουρανίσκου.

Πρωί, μεσημέρι και εσπέρα, κάθε μέρα -έτος πάνω σε έτος- χιλιόμετρα άδειων πιάτων, έφαγα με σιωπηλό συνδαιτυμόνα το χρόνο και τον μονότονο ήχο από τον ωρολόγιο οισοφάγο του.”

“Εδώδιμα απικιακά”, Απίκιος, Gourmet Ελευθεροτυπίας, Ιούνιος 2006

kolokithoanthoi gemistoi 1

Και τώρα φτιάξε αυτά τα γεμιστά κολοκυθολούλουδα.

Κι απόλαυσε τη ζωή.

DISCOUNT WEDDING DRESSES

kolokithoanthoi gemistoi 2

Υλικά:

  • 10-15 κολοκυθοανθοί (πλυμμένοι και με κομμένους τους στήμονες στο κέντρο τους, με προσοχή για να μην σπάσουν τα λουλούδια)
  • 1 κρεμμύδι μεγάλο ψιλοκομμένο
  • 1-2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
  • 1 φλυτζάνι πληγούρι (ή ρύζι γλασσέ ή καρολίνα)
  • 2 ντομάτες τριμμένες
  • 4-5 μανιτάρια ψιλοκομμένα (ό,τι μανιτάρι σας αρέσει)
  • 1/2 ποτηράκι του κρασιού λευκό κρασί
  • 1 κουτ. σούπας δυόσμο ξερό ή φρέσκο ψιλοκομμένο
  • 1/2 κουτ. γλ. πάπρικα γλυκιά
  • 1/2 κουτ. γλ. κόλιανδρο ξερό
  • 1 κουτ. σούπας πετιμέζι (ή 1 κουτ. γλ. ζάχαρη)
  • ελαιόλαδο
  • αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση:

  1. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε ελαιόλαδο και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι, σκόρδο, μανιτάρια και πληγούρι σε δυνατή φωτιά.
  2. Σβήνουμε με το κρασί κι αφού εξατμιστεί 1′ αργότερα, προσθέτουμε τις ντομάτες, όλα τα μυρωδικά (δυόσμο, πάπρικα, κόλιανδρο, αλάτι, πιπέρι), το πετιμέζι και λίγο νερό μέχρι ίσα να καλυφθούν τα υλικά. Ανακατεύουμε καλά, χαμηλώνουμε σε μέτρια φωτιά και σιγοβράζουμε τη γέμιση ώσπου να μείνει ελάχιστο υγρό και να είναι μισοβρασμένο το πληγούρι (ή ρύζι).
  3. Αδειάζουμε τη γέμιση σ’ ένα μπωλ και στην ίδια κατσαρόλα θα βάλουμε τα λουλούδια μας: Παίρνουμε ένα ένα λουλούδι με προσοχή και με ένα κουτάλι τα γεμίζουμε τόσο ώστε να κλείνουν από πάνω -θα φουσκώσει κι άλλο το πληγούρι.
  4. Βάζουμε ένα ένα γεμιστό λουλούδι δίπλα δίπλα μέσα στην κατσαρόλα. Αν περισσέψει γέμιση τη βάζουμε στα κενά. Ρίχνουμε λίγο νερό ακόμη, λίγο πιο κάτω από τη μέση των λουλουδιών, ραντίζουμε με λίγο ακόμα ελαιόλαδο και βράζουμε σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά σκεπασμένα με το καπάκι. Γίνονται γρήγορα κι απολαμβάνονται κρύα κι απ’ το ψυγείο ακόμα.

Comments:

  • reply

    Καλησπέρα, εδώ στο χωριό έχω αφήσει κάποια παλιά τεύχη περιοδικών και τα βράδια χαζεύω διαβάζοντας τα.
    Νομίζω ότι τα παλιά περιοδικά γαστρονομίας είχαν εξαιρετικά άρθρα.
    Θα φροντίσω να βρω ανθούς και τους γεμίσω με την πρόταση σου.
    Φιλιά

    August 6, 2016
    • reply

      Όντως Ξανθή έτσι είναι. Δεν είναι απλά περιοδικά παράθεσης κάποιων συνταγών. Θα χαρώ ν’ ακούσω εντυπώσεις σου αν τα φτιάξεις και να ακούσω με τι μυρωδικά και μπαχαρικά θα πειραματιστείς 🙂

      August 7, 2016
  • reply

    Αρια

    Μεγαλο λαθος το κοψιμο του στημονα στους κολοκυθανθους ο οποιος οταν ψηθει λοιωνει και προσθετει εξτρα νοστιμια στη γευση…

    August 31, 2016
    • reply

      Θα το έχω υπόψιν την επόμενη φορά! Σ’ ευχαριστώ πολύ για την διευκρίνιση -το μόνο σχετικό στοιχείο που βρήκα είναι ότι καλό είναι να κόβεται όταν δεν είναι πολύ φρέσκος ο ανθός γιατί από εκεί αρχίζει να χαλάει το λουλούδι.

      August 31, 2016

Leave a comment: